Jest to przykurcz zgięciowy palców, występujący znacznie częściej u mężczyzn.
Najczęściej dotyczy dłoniowej powierzchni ręki. W około 25-60% przypadków jest on uwarunkowany genetycznie.
Charakteryzuje się pojawieniem drobnego guzka bądź zgrubienia w obszarze dłoni.
Przyczyny:
Do powstania przykurczu przyczynia się wiele czynników, związanych z powikłaniami genetycznymi oraz współistnieniem chorób układu nerwowego(nerwu łokciowego, korzeni nerwowych splotu ramiennego itp.).
Wpływ na rozwój choroby mają też powtarzające się urazy i przeciążenia tkanek miękkich, wywołujące drobne wylewy do rozcięgna. Skutkują one włóknieniem tkankowym.
Według lekarzy, istnieje korelacja między występowaniem przykurczu, a chorobą alkoholową, cukrzycą i padaczką.
Leczenie:
Przywrócenie dłoni do sprawności (bądź zmniejszenie stopnia przykurczu) jest możliwe tylko w wyniku zabiegu. Jest on wykonywany w znieczuleniu miejscowym bądź ogólnym. W charakterze znieczulenia występuje opaska uciskowa, wywołująca efekt niedokrwienia operowanej kończyny.
Chirurg ortopeda wycina/przecina przerośnięte pasma, wywołujące skurcze. Ranę zamyka szwami i zabezpiecza opatrunkiem (niekiedy korzysta z szyny gipsowej). Jeżeli istnieje potrzeba drenowania rany pooperacyjnej, pod skórę wprowadzana jest rurka, która odprowadza krew do plastikowej butelki (dren usuwany jest w dzień po zabiegu). Szwy i unieruchomienie usuwa się po ok. 2 tygodniach. Rekonwalescencja trwa ok. miesiąca.
Powikłania zabiegowe:
Rehabilitacja:
Ćwiczenia dłoni pełnią kluczową rolę w powrocie do pełnej sprawności po operacji. Pozwalają na regenerację tkanek, redukcję blizn i odzyskanie ruchomości palców. Rehabilitację można też wdrożyć na wczesnym etapie przykurczu, aby zapobiec jego dalszemu rozwojowi.